Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα ήταν πράγματι
μια μέρα χαράς,
όταν κατά λάθος
βρήκα στην αποθήκη
του σπιτιού μας
τα πρώτα μου
παιχνίδια. Ήταν συσκευασμένα
σε κούτες και
από έξω ήταν
γραμμένα με στυλό οι ημερομηνίες που τα
είχα.
Τότε φώναξα
τη μητέρα μου
και την αδερφή
μου και όλοι
μαζί καθίσαμε κάτω στο
χαλί, τα αραδιάσαμε
και τα πιάναμε
ένα-ένα φοβισμένα, μην τυχόν
και τα χαλάσουμε.
Η μητέρα μου
άρχισε να μας
λέει την ιστορία
του κάθε παιχνιδιού
και αυτό το
ταξίδι των αναμνήσεων
ήταν πραγματικά συναρπαστικό.
Μέχρι τότε, ποτέ
δεν είχα φανταστεί
πως κάθε παιχνίδι κρύβει
και μια ιστορία.
Αυτά τα άψυχα
αντικείμενα ήταν κομμάτια
της ζωής μου
και για εμένα
ήταν πολύ σημαντικά.
Είχε περάσει αρκετή
ώρα και έπρεπε
να πάμε για
ύπνο, επειδή την
άλλη ημέρα είχαμε
σχολείο. Τα έβαλα
όλα πάλι μέσα
στις κούτες και
τα πήγα στο
δωμάτιό μου. Το
μόνο που κράτησα
από έξω ήταν
ένα γαλάζιο λαστιχένιο
λαγουδάκι, που τα
αυτιά του είχαν χαραγματιές
και δαγκωνιές από
τα πρώτα μου δόντια.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΜΒΡΙΩΤΗΣ
Α3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου