Το πηγάδι του Τηλέμαχου

 

 Telemachus and Mentor, Giovanni Battista Tiepolo, 1730

Ερώτησεις κατά την ανάγνωση της Οδύσσειας. Κάθε φορά προκύπτουν και άλλες. Αυτό το έπος είναι ανεξάντλητο όσο και οι στίχοι του. Αυτή τη φορά σταθήκαμε στη σκηνή με την Αθηνά, όταν κατεβαίνει  από  τον  Όλυμπο  για  να "βάλει  τόλμη  στην  καρδιά"  του  Τηλέμαχου.  Είναι  σαν  να  τον  βγάζει  από  ένα  πηγάδι. Τι άραγε ένιωθε  ο  Τηλέμαχος  όσο  βρισκόταν  στο  πηγάδι; Τι ήταν  αυτό  που  του  έλειπε, για  να  μπορέσει  να  βγει  από  αυτό και πόσο συμβαίνει αυτό στην  πραγματική  ζωή; 

Πιστεύω  ότι  ο  Τηλέμαχος  ένιωθε, φόβο, απόγνωση  και  ότι ήταν ανίκανος   να  βρει  λύση  στα  προβλήματά  του.  Ανήμπορος  να  αντιδράσει  μπροστά  στο "κακό"  που  τον  βρήκε. Αυτό  που  του  έλειπε, ήταν  βοήθεια  από   κάποιον  που  τον  νοιάζεται. Ένα  χέρι, που  θα  τον  τραβήξει  από  το  αδιέξοδο  και  θα  του  δώσει  συμβουλές  που  θα  του  ανοίξουν  δρόμους  για  να  βρει  τη  λύση,  να  βγει  από  το  τούνελ,  από  το  αδιέξοδο , από  τον  πάτο  του   πηγαδιού.

Πιστεύω  ότι  αυτό  συμβαίνει  και  στην  πραγματικότητα,   γιατί  στο  πηγάδι  έχουν  βρεθεί  σχεδόν  όλοι  οι  άνθρωποι,  όχι  μόνο  ο  Τηλέμαχος. 

Καταστάσεις  δύσκολες  που  αναγκάζουν  τους  ανθρώπους , να  νιώσουν  όπως  και  ο  Τηλέμαχος,  δηλαδή  στον  πάτο  του  πηγαδιού.  Τότε  είναι  που  όλοι  χρειαζόμαστε  μία  "Αθηνά",  ένα  φίλο, έναν  άνθρωπο  που  θα  μας  βοηθήσει  να  δούμε  τα  πράγματα  πιο  καθαρά,  να  βρούμε  λύσεις στα  προβλήματά  μας  και  να  γεμίσουμε  με  ελπίδα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΜΒΡΙΩΤΗΣ

Α3

Θα έλεγα ότι ο Τηλέμαχος ένιωθε σαν ένα μικρό και ντροπαλό παιδάκι, που όλοι τον κορόιδευαν και προσπαθούσαν να του πάρουν όλα του τα παιχνίδια. Να υπήρχαν γύρω του ομάδες από πιτσιρίκια και να μην του έκανε κανένας παρέα. Αυτό που έλειπε από τον Τηλέμαχο ήταν κάποιος να πήγαινε κοντά του και να του μιλούσε. Να τον έπαιρνε μαζί του, να κάναν παρέα και να τον βοηθούσε εκεί που εκείνος νόμιζε ότι χρειαζόταν. Μια τέτοια βοήθεια είχε και στην πραγματικότητα, και αυτή ήταν η Αθηνά. Σήμερα είναι λίγοι και καλοί που κάθονται δίπλα σου στις δύσκολες στιγμές και σε βοηθούν. Αυτοί που σου δίνουν το σκοινί, για να σκαρφαλώσεις το πηγάδι. 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΙΤΑ

Α3 

Αυτό συμβαίνει συχνά στην πραγματική ζωή, διότι όλοι νιώθουμε το ίδιο με τον Τηλέμαχο, όταν μας λείπει πολύ κάποιος. Βυθιζόμαστε σ' ένα βαθύ πηγάδι.

ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΛΛΑ
Α3