Ένα ποίημα. Ένα μικρούλι ποίημα

Πάνω σε ένα ξένο στίχο. Πάνω σε ποιήματα γράφονται άλλα ποιήματα. Πάνω σε στίχους άλλοι στίχοι. Οι ποιητές δεν ήταν παρά μονάχα η αφορμή. Τα ποιήματά τους το ίδιο. Για να μιλήσουν και άλλες ψυχές. Οι ψυχές των παιδιών που συναντήθηκαν μαζί τους. Με ένα "Ξανθό παιδί" από τον Μεσοπόλεμο που μας το έφερε κοντά ο Τέλλος Άγρας. Με "Το παιδί με τα σπίρτα", όχι το κοριτσάκι, μα ένα άλλο παιδί, πολύ κοντά στα παιδιά που θα συναντήσει κανείς στις μεγάλες μα και στις μικρές πόλεις, ένα παιδί πιο κοντά στην εποχή μας, να περπατά χέρι-χέρι με τον ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο. Σταθήκαμε κοντά τους, ακούσαμε τη φωνή τους, είδαμε τα μάτια τους, τις μορφές τους καθισμένες σε κρύους σταθμούς ή μες στους δρόμους, κι ύστερα γράψαμε και εμείς. Ένα ποίημα. Ένα μικρούλι ποίημα. Γιατί μικροί είμαστε κι εμείς.

Λουλούδι μου

Όμορφο

Γλυκό μου

Οικοσύστημα

Τώρα 

Έχεις 

Χρόνια

Νιάτα

Ίσως 

Κάποιος σε 

Αγαπήσει

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Θυμάμαι

μέρες

όπως τη σημερινή

που ο Θεός θρηνούσε

και έκλαιγε πολύ

ΓΙΑΝΝΗΣ


Όταν θέλω να σε δω
κοιτάζω το φεγγάρι
και νιώθω πως
εμείς οι δυο
είμαστε μαζί


ΜΑΝΟΛΗΣ

Παραμύθια σε όλη τη ζώη σου 

θα ακούσεις 

άλλοτε 

θα σου ραγίσουν την καρδιά 

άλλοτε 

θα πονέσεις 

και άλλοτε θα χαρείς 

όλα θα τα νιώσεις 

γιατί ολόκληρη η ζωή περιγράφεται

μέσα από τα παραμύθια

πόνος, φόβος και χαρά.

ΜΑΙΡΗ

Παραπονιέμαι συνεχώς

Αν μια μέρα δεν το κάνω

Ρωτάνε όλοι τι έχω

Άνθρωπος είμαι κι εγώ

Πότε- πότε θα βαριέμαι

Όλοι δεν είμαστε ίδιοι

Νέοι, γέροι και παιδιά 

Όλο και κάποιο παράπονο έχουν.

ΙΟΡΔΑΝΗΣ

Ποτέ μη ντραπείς να μιλήσεις για

Αγάπη να

Ρωτάς για την

Αγάπη γιατί άμα αγαπήσεις

Ποτέ δε θα νιώσεις άσχημα αλλά

Όμορφα

Νοσταλγία δεν θα ακουμπήσει την καρδιά σου μόνο η

Ομορφιά θα κατακτήσει τα όνειρά σου.

ΣΟΦΙΑ

Καταθλιπτικό Όνειρο

Παγωνιά έχει

Ένα μικρό παιδί φοβισμένο τρέχει

Τρέχει να προλάβει τα χρόνια που πέρασαν σαν

Ρυάκι γοργό και χωρίς να καταλάβει πέρασαν

Ιδρώτας κρύος τρέχει

Νοσταλγία το μικρό παιδί διατρέχει

Όμως τα χρόνια να προλάβει δεν μπορεί

Σταματάει ξαφνικά

Στον σκοτεινό σταθμό το μικρό

Τρέχοντας είχε κουραστεί

Από τα μάτια τρέχει δάκρυ ζεστό

Θέλει, προσπαθεί τα νιάτα να προλάβει

Μακριά τρέχουν όμως αυτά

Όνειρο ήταν όμως ξυπνά τρομαγμένο τον τρομάζει πολύ

Σκοτεινό το δωμάτιο ήταν και τρομακτική η σιωπή.

ΕΛΕΝΗ-ΧΡΗΣΤΟΣ

Στο

Τραπέζι επάνω

Είχα αφήσει

Κάτι πολύ

Όμορφο και

Μοναδικό που το ονόμαζαν

Αγάπη

Ίσως όμως

Στα κρυφά κάποιος

Την πήρε, νομίζω ότι ήταν ο

Ηλίας

Ναι

Αυτός ήρθε

Κρυφά και την πήρε, τότε τον

Ρώτησα

Ηλία κοίτα

Τι όμορφο

Ήλιο έχει έξω

Σου αρέσει ο ήλιος, δεν

Θα ήθελες

Αν

Λαχταρούσε και

Αν 

Σου έλεγε κάποιος ότι

Σ' αγαπά

Αλλά 

Σ' αγαπά πραγματικά, να έβγαινες

Έξω και να άφηνες την αγάπη;

ΣΟΦΙΑ