Ἔτσι ἦταν ἡ ἀρχαία Ἀθήνα

 

Η αρχαία Αθήνα και οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτήν την καμπή της ιστορίας:

Η αρχαία Ελληνική κατοικία χωριζόταν στο ιδιωτικό και το επίσημο μέρος σύμφωνα με τον Βιτρούβιο. Το επίσημο τμήμα του σπιτιού ονομάζονταν ανδρωνίτης και το ιδιωτικό γυναικωνίτης, χωρίς να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τις γυναίκες, αλλά αποτελώντας ένα χώρο όπου όλη η οικογένεια περνούσε την ημέρα της. Μια αναπαράσταση βοηθά πάντα στην κατανόηση:

 Ένας περίπατος στην αρχαία Αθήνα και η ζωή στο τότε μέσα από τα μάτια της Ξανθίππης:

Σκηνές από ένα γυναικωνίτη:

 Oι αρχαίοι Έλληνες είχαν τριών ειδών μουσικά όργανα: εντατά, εμπνευστά και κρουστά (έγχορδα, πνευστά και κρουστά). Από τα πιο διαδεδομένα έγχορδα ήταν η λύρα και η κιθάρα (άσχετα προς τα ομώνυμα σύγχρονα). Έχουν σωθεί ονόματα και άλλων οργάνων, αλλά όχι και συγκεκριμένες πληροφορίες για το καθένα: βάρβιτος, μάγαδις, επιγώνιον, τρίγωνον, ψαλτήριον, σαμβύκη, άρπα, πηκτίς, νάβλα, φόρμιγγες κ.ά. Από τα πνευστά, πιο διαδομένοι ήταν οι διάφοροι τύποι αυλών. Ένα πνευστό, ο υδρηλός αυλός ή ύδραυλις, τελειοποιήθηκε αργότερα στο Βυζάντιο και στη Δύση, για να εξελιχτεί τελικά στο γνωστό εκκλησιαστικό όργανο. Τα κρουστά είχαν μικρότερη ποικιλία: αναφέρονται τα τύμπανα, τα κρόταλα, τα κύμβαλα και τα σείστρα. 

Όλα τα μουσικά όργανα των αρχαίων διατηρήθηκαν με την παλιά ονομασία τους στην πρώτη βυζαντινή εποχή. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας πολλά από τα όργανα αυτά συναντιούνται με τις τουρκικές ονομασίες τους: τσιβούρι, σιαρκί (τύπος μεγάλου ταμπουρά), ριμπάπι (μονόχορδο), κεμάν (βιολί), ικισελί (ταμπουράς ή μπουζούκι με δύο χορδές), μπαγλαμάς, μπουζούκι κ.ά.