Ο παραμυθάς της αρχαιότητας

 

Jean Auguste Dominique Ingres, Apotheosis of Homer, 1827. Στα πόδια του η Οδύσσεια και η Ιλιάδα 

 

Όμηρος, ο παραμυθάς της αρχαιότητας, τα δυο παραμύθια του, Οδύσσεια και Ιλιάδα, με αυτά μεγάλωναν τα παιδιά τότε, με αυτά συνεχίζουν να μεγαλώνουν και τα παιδιά σήμερα. Ένας πόλεμος και μια επιστροφή στην πατρίδα. Η άλωση της Τροίας από τους Αχαιούς, τους Έλληνες, και οι περιπέτειες εκείνου που κατόρθωσε την άλωση, του Οδυσσέα. Η ύβρις, δηλαδή η αλαζονεία, η τίσις που σημαίνει τιμωρία και η νέμεσις, δηλαδή η δικαιοσύνη. Ο Οδυσσέας ξεπερνά τα όρια και τιμωρείται. Δοκιμάζεται έως ότου, ταπεινωμένος, κερδίσει το νόστο, δηλαδή την επιστροφή στην πατρίδα. Ο Όμηρος μιλά για όλα, για τη δοκιμασία της ζωής, το ταξίδι, την αγάπη, το θάνατο, τον πόνο, την αγωνία, τους Θεούς και τους ανθρώπους. Κανείς δε μίλησε για όλα αυτά, όπως εκείνος. Πάνω στα δικά του χνάρια, πορεύονται όλοι οι υπόλοιποι, ποιητές και πεζογράφοι. Ζωγράφοι και γλύπτες εμπνεύστηκαν από το έργο του. Μέχρι τα δικά μας χρόνια. Πολλοί τόποι διεκδικούν την καταγωγή του. Όμως ένας κορυφαίος ποιητής, όπως ήταν αυτός, ένας ακρογωνιαίος λίθος του λόγου, δεν ανήκει στον τόπο όπου γεννήθηκε, παρά σε ολόκληρο τον κόσμο και σε όλους τους αιώνες, τους σύγχρονούς του και προπάντων τους μεταγενέστερους.

 

Η Αποθέωση του Ομήρου

Μαρμάρινο ανάγλυφο του Αρχίλαου της Πριήνης, 3ος αιώνας π.Χ. Βρίσκεται πλέον στο Βρετανικό Μουσείο

 

 
 

Φανταστική προτομή του Ομήρου, ρωμαϊκό αντίγραφο (2ος αιώνας μ.Χ.) του αυθεντικού ελληνικού (2ος αιώνας π.Χ.), Μουσείο του Λούβρου  

 

Όμηρος, 1663. Έργο του Ρέμπραντ

 

Οι θεόσταλτες Μούσες και η Τέχνη, χάρισμα και δώρο των Θεών στους ανθρώπους

 

 

Οι μούσες χορεύουν με τον Απόλλωνα

 

 

 

 

 

 

Ο ποιητής και η μούσα του, Νίκος Εγγονόπουλος