Τα κυκλαδικά ειδώλια ζωντανεύουν ξανά...

 

 Γεια σας, είμαι ο Γλεντζές, το αγαπημένο ειδώλιο των παιδιών. Με φωνάζουν έτσι, γιατί οι αρχαίοι Έλληνες με έφτιαξαν να κάθομαι σε μια καρέκλα και να κρατώ ένα ποτήρι στο χέρι μου. Οταν με βρήκαν χάρηκα πάρα πολύ, γιατί τόσους αιώνες εκεί κάτω βαρέθηκα, δεν είχα και παρέα, άσε που δεν μπορούσα να κουνηθώ, αλλά κι αυτη η βρωμιά και η άσχημη μυρωδιά, δεν το συζητώ καθόλου! Τώρα που με βρήκαν όμως και με βάλαν σε ένα τεράστιο σπίτι, που λέγεται μουσείο, περνάω τέλεια, βλέπω κάθε μέρα τόσο πολύ κόσμο που καμιά φορά παρακαλάω να ήμουν ακόμη εκεί κάτω, καλά εντάξει ΟΧΙ και τόσο χάλια, αλλά τέλος πάντων να μη σας τα πολυλογώ, τώρα έχω παρέα, άσε που είναι και πεντακάθαρα. Άντε, αντίο τώρα, ίσως κάποια μέρα να σας ξαναμιλήσουμε, αλλά κι εσείς να μη χάσετε την ευκαιρία, να έρθετε μια μέρα σε αυτό το τεράστιο σπίτι μου, για να σας δω και να σας χαιρετήσω!!! 

                    

                                                                                                                   ΑΝΝΑ ΒΑΛΣΑΜΙΔΟΥ

Είμαι  καθισμένος σ’ ένα σκαμνί και σηκώνω το ποτήρι μου, που είναι  γεμάτο κρασί για να κάνω μια πρόποση, σε ένα τραπέζι όπου βρίσκομαι με μεγάλη παρέα και γλεντάμε.

Και λέω χαριτολογώντας:

"Στην υγεία σας, στην κοιλιά σας!

  Είμαι ο Γλεντζές

  Ήπια αρκετό κρασί

  και έχω λίγο ζαλιστεί

  αλλά δεν πειράζει

 γιατί η μαμά μου δεν φωνάζει".

 

ΓΙΩΡΓΟΣ  ΣΑΚΑΡΙΔΗΣ 

Εγώ αναρωτιέμαι πως κατάφεραν  να φτιάξουν όλα αυτά τα αγάλματα όλα αυτά τα αγάλματα μόνο με τα χέρια τους  και μερικά εργαλεία που επίσης έφτιαξαν μόνοι τους. Πραγματικά απίστευτο πώς τα έκαναν όλα αυτά με τόση λεπτομέρεια και με τέτοιο υλικό που κράτησαν μέχρι σήμερα μετά από τόσα χρόνια. 

ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΥΤΟΥΚΛΕΡ

Αυτά τα ειδώλια όπως βλέπετε είναι μια παρέα όλοι… 

Όταν τα κοιτάζω μου έρχονται πολλές σκέψεις στο μυαλό μου…. Πώς ανακαλύφθηκαν; Πώς δημιουργήθηκαν με τόση λεπτομέρεια;

Τα ονόματά τους ήταν Αγαμέμνονας, Ορέστης, Μενέλαος, Αριστοτέλης, Αρχιμήδης και Αριστόδημος.

Μια μέρα όλοι συγκεντρώθηκαν, για να συζητήσουν. Ο Αγαμέμνονας λέει:

-Γιατί θέμα θέλετε να μιλήσουμε;

-Δεν ξέρω…, είπε ο Ορέστης.

Σκέφτηκαν και σκέφτηκαν…

-Το βρήκα, είπε ο Αριστοτέλης.

-Τι θέμα βρήκες, είπε ο Μενέλαος.

-Για τον Οδυσσέα!!! (θα ξετρελαθεί η κυρία)

-Ωραία, ας σκεφτούμε.

Πέρασαν κάποια λεπτά και άρχισε η συζήτηση…

-Ο Οδυσσεύς για να επιστέψει στην πατρίδα του έκανε δέκα ολόκληρα χρόνια.

-Στην αρχή άρχισε μια μάχη στην χώρα των Κικόνων, είπε ο Μενέλαος.

-Μετά; ρώτησαν τον Μενέλαο.

-Έφτασε στη χώρα των Λωτοφάγων, στη συνέχεια πήγαν στη χώρα των Κυκλώπων…

-Επίσης παγιδεύτηκαν στη σπηλιά του Πολύφημου και ο Οδυσσέας τον τύφλωσε.

-Έπειτα έφτασαν στο νησί του Αιόλου, όπου ο ομώνυμος Θεός τού παρέδωσε έναν ασκό που περιείχε όλους τους ανέμους, για να επιστρέψει αμέσως στην Ιθάκη.

- Πλησιάζοντας όμως στην Ιθάκη, οι σύντροφοι του Οδυσσέα ανοίγουν τον ασκό, προκαλώντας καταιγίδα που καταστρέφει 11 καράβια και παρασέρνει αυτό του Οδυσσέα μέχρι το νησί των Λαιστρυγόνων.

- Από εκεί πάνε στο νησί της Κίρκης, μια μάγισσα που μεταμόρφωσε πολλούς από το πλήρωμα σε ζώα. Ένα χρόνο αργότερα, και αφού έχει κατέβει στον Άδη, για να συναντήσει τον Τειρεσία, φεύγοντας από το νησί της Κίρκης...

-...περνάνε από το στενό των Σειρήνων, το στενό της Σκύλας και της Χάρυβδης και φτάνουν αποδεκατισμένοι στο νησί του Θεού Ήλιου.

-Στο νησί του Ήλιου, οι εναπομείναντες σύντροφοί του βρίσκουν το θάνατο και αυτός παρασυρόμενος από τα κύματα φτάνει μόνος του στο νησί της Καλυψώς.

-Με την Καλυψώ μένει για 7 χρόνια, πριν αποχωρίσει με μια σχεδία και, μετά την τρικυμία που προκαλεί ο Ποσειδώνας, καταλήγει στο νησί των Φαιάκων.

- Εκεί περιμαζεύεται από τη Ναυσικά και βρίσκει καταφύγιο στην Αυλή του βασιλιά Αλκίνοου, όπου τελικά αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα και συγκινεί όλους με την αφήγηση των περιπλανήσεων του.

- Με τη βοήθεια του Αλκίνοου και έπειτα από νέα τρικυμία ο Οδυσσέας καταφέρνει τελικά, μετά από 10 χρόνια, να φτάσει στην Ιθάκη.

- Στην επιστροφή αναγκάζεται αρχικά να κρυφτεί.

- Με τη βοήθεια του Τηλέμαχου και του Ευμαίου ήθελε να εξοντώσει τους μνηστήρες.

-Η Πηνελόπη πρωί ύφαινε και βράδυ ξήλωνε. Αυτό το έκανε γιατί περίμενε τον Οδυσσέα.

-Οι μνηστήρες τι ήταν;;   

-Οι μνηστήρες είναι αυτοί που θα έπαιρναν τον θρόνο του Οδυσσέα.

-Η Πηνελόπη είπε στους μνηστήρες να κάνουν μια δοκιμασία, για να γίνει ένας ο βασιλιάς.

-Κανείς δεν μπόρεσε εκτός από έναν ηλικιωμένο, τον Οδυσσέα. Αφού έβγαλε την κουκούλα ο Οδυσσέας…

-Η Πηνελόπη χάρηκε πολύ.

 ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΟΥ

Γεια σας είμαι ο αρπιστής .Μου αρέσει να παίζω άρπα. Εδώ και 5.000 χρόνια παίζω αύτο το όργανο. Όλοι μου λένε πως μου ταιριάζει να παίζω άρπα. Αν με ακούγατε πιστεύω ότι θα σας άρεζε η μουσική μου. Είμαι στο μουσείο με τους φίλους μου και περνάω πολύ ωραία. Αν θέλετε, ελάτε να με επισκεφτείτε και να με θαυμάσετε.

ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΛΙΑΝ

 
Εγώ είμαι το ειδώλιο του αρπιστή και παίζω άρπα συνήθως σε γιορτές, και σε θρησκευτικές τελετές. Επίσης παίζω άρπα κάνοντας τους ανθρώπους χαρούμενους και ευτυχισμένους. Μου αρέσει να παίζω άρπα και επίσης μου αρέσει η ζωή μου και χαίρομαι που οι σημερινοί άνθρωποι νοιάζονται ακόμα για εμάς.

ΣΙΜΟΣ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗΣ

Είμαι ένας μουσικός που παίζω άρπα, ένας αρπιστης όπως με ονόμασαν πολλά χρόνια μετά. Είμαι χαρούμενος, γιατί αγαπώ πολύ τη μουσική, όπως και όλοι οι άλλοι φίλοι μου. Έζησα στην Κερο, ένα μικρό νησάκι στις Κυκλάδες και νιώθω περήφανος που με βρήκαν και έτσι με γνωρίζετε και εσείς τόσο καιρό μετά.

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ

Γεια σας, ειμαι ο Αρπιστής και στις επόμενες σελίδες θα μάθετε για εμένα.

Α, ξέχασα, εσάς πώς σας λένε;

Γεια σας, είμαι ο Αρπιστής, είμαι κι εγώ σαν κι εσάς, απλώς μαρμάρινος, είμαι το Πρώιμο καλλιτέχνημα των Κυκλάδων και οι αρχαιολόγοι με βρήκαν σε τάφο στην Κέρο. Είμαι καθιστός και με βλέπουν σα να παίζω άρπα. Εκεί που είμαι μου συμπεριφέρονται καλά και διατηρούμαι σε καλή κατάσταση, αν και μου λείπουν τα δύο μου χέρια, αλλά μου έλειπαν περισσότερα μέρη από το σώμα μου, αλλά μου τα συγκόλλησαν στο μουσείο. Είμαι το μοναδικό δείγμα της πρωτοκυκλαδικής γλυπτικής και κατασκευάστηκα το 2.800-2.300 π.Χ. Στο μουσείο έχω και άλλους φίλους, τον Γλεντζέ, το μαρμάρινο ειδώλιο γυναίκας κ.α.

ΤΏΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΔΕΙΞΩ ΤΗΝ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ ΜΟΥ:
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ:

Όνομα: Αρπιστής
Είδος τέχνης: πρωτοκυκλαδικη
Έτος κατασκευής: 2.800-2.300
Μουσείο: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Αριθμός καταλόγου: Π3908
Γεια σας, παιδιά, και να ακούτε την κύρια της ιστορίας σας!!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΡΙΖΗΣ

Αχ, τι ωραία που ήταν τότε στις Κυκλάδες. Έπαιζα την άρπα μου και όλοι με αποθέωναν. Τα λουλούδια έπεφταν βροχή. Ιδίως το καλοκαίρι, τι ωραίες και κόκκινες που ήταν οι παπαρούνες. Και ο κόσμος, με τι χαρά ερχόταν κάθε βράδυ! Τις περισσότερες μέρες ερχόντουσαν μόνο άντρες, αλλά μια φορά την εβδομάδα ερχόντουσαν και οι γυναίκες τους, περιποιημένες  και καλοντυμένες.

Μετά την καταστροφή έχασα τα χέρια μου και τις χορδές της άρπας μου. Και περίμενα κάθε μέρα μήπως έρθει κάποιος να με πάρει μέσα από την κρύα θάλασσα. Περνούσαν τα χρόνια, αλλά πάλι εκεί μέσα. Δεν έχασα την ελπίδα μου, ώσπου μια μέρα ήρθαν κάτι άνθρωποι και με πήραν και με πήγαν σε ένα περίεργο σπίτι. Εκεί με κοιτούσαν και μετά είπαν: Αυτό το ειδώλιο είναι από το 1600 από τις Κυκλάδες. Εγώ χάρηκα, γιατί με κατάλαβαν.

Τέλος με έβαλαν σε ένα μουσείο και κάθομαι. Καμιά φορά έρχονται παιδιά, μεγάλοι άνθρωποι που με κοιτάν, με θαυμάζουν, χωρίς να κάνω τίποτα. Ούτε καν άρπα παίζω. 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗΣ

Το ειδώλιο που με εντυπωσίασε ήταν ο καθιστός άνθρωπος που παίζει άρπα. Πηγαίνοντας κάποτε σε ένα μουσείο και χαζεύοντας τα εκθέματα, χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα μακριά από την οικογένεια μου. Στάθηκα μπροστά σε ένα ειδώλιο, το οποίο εκείνη τη στιγμή άρχισε να παίζει με τη μαγική του άρπα. Τα συναισθήματά μου ήταν περίεργα αλλά και συγχρόνως πολύ όμορφα, γιατί η μουσική που έπαιζε ήταν για μένα ένα ταξίδι στο Κυκλαδικό Πολιτισμό.

ΜΗΝΑΣ ΠΑΝΑΓΟΣ

Γειά σας, είμαι ο Αριστοτέλης, ο αρπιστής, ένα κυκλαδικό ειδώλιο φτιαγμένο από μάρμαρο. Βρίσκομαι στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Έχει 50 χρόνια από τότε που με ανακάλυψαν σε ένα μικρό νησάκι των Κυκλάδων, τη Δήλο.  

Σα σήμερα θυμάμαι την μέρα που με έφτιαχνε ένας πολύ καλός τεχνίτης, ο Θεμιστοκλής. Όλα κυλούσαν ήρεμα τότε, οι άνθρωποι εξελίσσονταν και οι μέρες περνούσαν, πότε με ήλιο και πότε με σύννεφα. Όταν, μια μέρα που έβρεχε, η Γη κουνήθηκε δυνατά και όλα γκρεμίστηκαν. Εγώ ξαφνικά βρέθηκα κάτω από τα συντρίμμια. 

Πέρασαν αιώνες, όταν μια μέρα με ανακάλυψαν. Μετά από τόσο καιρό είδα τον ήλιο, μετά από τόσα χρόνια ξαναείδα το φως. 

Από τότε τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ. Οι άνθρωποι άλλαξαν. Χτίστηκαν μεγάλα κτίρια και πόλεις. Οι άνθρωποι οργανώθηκαν. Εγώ όμως δε θα άλλαζα με τίποτα εκείνη την εποχή. 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΤΡΟΥΔΗ

Είμαι ο αρπιστής!!! Ζούσα παίζοντας την άρπα μου μαζί με το φίλο μου, τον αυλητή. Τότε ήμασταν όλοι μια παρέα, όλοι φίλοι, χωρίς εχθρούς. Όλοι απολαμβάναμε τις εκδηλώσεις, παίζοντας με τα μουσικά μας όργανα. Οι περισσότεροι έπαιζαν ένα μουσικό όργανο. Παλιά ζούσα ελεύθερος.  Τώρα ζω έγκειστος σε ένα γυάλινο δοχείο. Μόνη μου συντροφιά η άρπα μου και ο φίλος μου, ο αυλητής, απέναντι, έγκλειστος και εκείνος σε γυάλινο δοχείο.

Η Κυρά της Φυλακωπής

Στα πολύ παλιά τα χρόνια,όταν οι 12 θεοί του Ολύμπου κυβερνούσαν, υπήρχε μια γυναίκα που ζούσε μαζί με τα παιδιά της. Την έλεγαν Κυρά της Φυλακωπής, το γιο τη Μενέλαο και την κόρη της Ελένη. Μια μέρα ο Μενέλαος πήγε για κυνήγι. Περπατώντας είδε ένα ελάφι να τρέχει ξέγνοιαστο. Έβγαλε το τόξο του, του έριξε ένα βέλος και το σκότωσε. Το πήρε στους ώμους του και ξεκίνησε για το σπίτι του. Εκείνη την ώρα η Ελένη με τη μητέρα της συμμάζευαν. Ξαφνικά είδαν μια λάμψη, σύντομα αυτή η λάμψη μεταμορφώθηκε στη Θεά Άρτεμη. Θυμωμένη της εξήγησε οτι ο γιος της σκότωσε το ελάφι της και θα τιμωρηθεί για αυτό. Η τιμωρία ήταν να σκοτώσει ένα από τα παιδιά της. Απελπισμένη της ζήτησε μια νέα ποινή. Η Θεά Άρτεμη συμφώνησε και την έκανε άγαλμα όπως ζήτησε.

Το άγαλμά της σώζεται σε ένα μουσείο στη Μήλο

                                                  

ΑΝΝΑ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΙΔΟΥ